అవార్డులు- అర్హతానర్హతలు

డాక్టర్, విశ్వ అపఖ్యాతి, నటశూన్య, నటనా భయంకర, నట పక్షవాత కంపిత, నట రోగ పీడిత, నట తాడిత, నట రక్త బిందు చిందిత...ఇలా దండకంలో సమాసం ఆగని పదబంధ బంధురమై భాషకే గిలిగింతలు పెడుతూ ఉంటుంది.

ఇంటిపేరు తప్ప పేరు ముందు నిజానికి ఏవీ పెట్టుకోకూడదు. వృత్తిని బట్టి పేరు ముందు డాక్టార్, లాయర్, పోలీస్, టీచర్…అన్నది కూడా స్పష్టత కోసమే. చదువులో భాగంగా పి హెచ్ డి చేసినవారు డాక్టర్ అని పెట్టుకుంటూ ఉంటారు. ఈమధ్య అదికూడా నామోషీగా ఫీలయి కొంతమంది పి హెచ్ డి చేసినా డాక్టర్ అని పెట్టుకోవడం లేదు. వైద్య వృత్తిలో డిగ్రీ, పి జి పూర్తి చేసినవారిని, వైద్యం ప్రాక్టీస్ చేస్తున్నవారిని మాత్రమే డాక్టర్ అనాలి.

వైద్యులు, పి హెచ్ డి పూర్తి చేసినవారినే డాక్టర్ అనాలన్న మర్యాదలో ఏదో సమానత్వం లోపించినట్లుంది. ప్రజాస్వామ్యంలో ఒకరు ఎక్కువ- ఒకరు తక్కువ కాదు. తమ నటనతో ఎర్రగడ్డకు దారిచూపే నట దారి దీపాలకు డాక్టర్ బిరుదు ఇవ్వకపోతే డాక్టరేట్ కే మర్యాద దక్కదు. యాభై వేలు, లక్ష, పది లక్షలకు డాక్టరేట్లు, బిరుదులు కొనుక్కునేవారు ఉన్నప్పుడు అమ్మేవారు కూడా ఉండాలి. లేకపొతే డిమాండ్- సప్లై మార్కెట్ సూత్రం తలకిందులవుతుంది. చేతిలో డబ్బులేక బిరుదులు కొనుక్కోలేనివారికి బ్యాంకులు ఉదారంగా వడ్డీలేని రుణాలు ఇవ్వాలి. వాహనాలు కొనగానే ఫాన్సీ నంబర్లు ఆన్ లైన్ వేలంలో అందుబాటులో ఉంచినట్లు- మంచి మంచి బిరుదు భుజకీర్తులను ఆన్ లైన్లో పారదర్శకంగా వేలం వేయాలి. అధికారికంగా వైట్లో చెక్కులిచ్చి కొన్న బిరుదులను ఐ టి శాఖవారు కూడా గుర్తించి గౌరవించాలి. ఇంటిపేరు ముందు కొన్న బిరుదులను తగిలించుకోవడానికి చట్టాల్లో సవరణలు చేయాలి. న్యాయస్థానాలు కూడా పెద్ద మనసుతో పెద్ద పెద్ద పెట్టుడు బిరుదులను అంగీకరించాలి!

సందర్భం:-
పద్మ అవార్డులు ప్రకటించాక…తెలంగాణాను అవమానించారని ముఖ్యమంత్రి బహిరంగంగానే నిరసన వ్యక్తం చేశారు. చుక్కా రామయ్య, గద్దర్, గోరటి వెంకన్న లాంటి పేర్లను రాష్ట్రప్రభుత్వం ప్రతిపాదించినా…కేంద్రం పట్టించుకోలేదన్నారు. అవును గద్దర్ లాంటివారికి ఇవ్వము- అని కేంద్ర మంత్రి తెగేసి చెబుతున్నారు.

అవార్డులు వచ్చినవారి అర్హతలమీద, రానివారి అర్హతానర్హతలమీద ఇలాంటి చర్చ అక్షరాలా వారిని అవమానించడంతో పాటు మనల్ను మనం అవమానించుకోవడమే.

కొస మెరుపు:-
“సరస్వతీపుత్ర”, “పద్మశ్రీ” పుట్టపర్తి నారాయణాచార్యులుకు దేశ అత్యున్నత సాహితీ అవార్డు జ్ఞానపీఠం రావాలి. కానీ రాలేదు. అప్పటికే ఆయన జీవన మలిసంధ్యలో ఉన్నారు. “స్వామీ! మీకు జ్ఞానపీఠం రాకపోవడంతో నాకు బాధగా ఉంది…” అన్నాడు ఆయనతో చనువున్న ఒక కడప జర్నలిస్ట్. “పోనీలేరా! అది రాకపోవడమే గుర్తింపు..” అన్న ఆయన నైరాశ్యాన్ని ఆ జర్నలిస్ట్ గుండెలు పిండేలా వార్తగా అక్షరీకరించాడు.

“ఒకనాడు కృష్ణరాయ కిరీట సుమశేఖరంబయిన అభయ హస్తంబు మాది;
ఒకనాడు గీర్దేవతకు కమ్రకంకణ స్వనమయిన మాధురీ ప్రతిభమాది;
ఒకనాడు రామానుజ కుశాగ్ర బుద్ధికే చదువు నేర్పినది వంశమ్ము మాది;
ఒకనాటి సకల శోభలకు తానకంబయిన దండిపురంబు పెనుగొండ మాది;

తల్లిదండ్రుల మేధ విద్యా నిషద్య పాండితీ శోభ పదునాల్గు భాషలందు,
బ్రతుకునకు బడిపంతులు,
భాగ్యములకు చీడబట్టిన రాయలసీమ మాది”

ఇది సరస్వతీపుత్రుడు పుట్టపర్తి నారాయణాచార్యులు తన గురించి తనే చెప్పుకున్న పద్యం. ఆయన విజయనగర తాతాచార్యుల వంశం వారు. ఒకప్పుడు కృష్ణదేవరాయల కిరీటాన్నే ఆశీర్వదించిన చేయి మాది. ఒకప్పుడు సరస్వతీదేవి చేతి కంకణంగా వెలిగిన ప్రతిభ మాది. ఒకప్పుడు రామానుజాచార్యుల కుశాగ్ర బుద్ధికి చదువు చెప్పిన వంశం మాది. ఒకప్పుడు సకల శోభలతో వెలిగిన విజయనగర ప్రభువుల రాజధాని పెనుగొండ మాది. తల్లిదండ్రులు నాకిచ్చిన విద్యా సంపద ఒక పెద్ద చదువుల్లో ఏది కావాలంటే అది దొరికే సూపర్ బజార్. పద్నాలుగు భాషల్లో పాండిత్యం ఉంది. కానీ బతుకు తెరువుకు బడిపంతులును నేను. భాగ్యాలకు చీడ పట్టిన రాయలసీమ మాది.

ఇందులో ఒక్కో పాదంలో ఒక్కో జ్ఞానపీఠం తనకు తానే ఇచ్చుకున్న విద్యా నిషద్యకు మనం జ్ఞానపీఠాలు ఇస్తే ఎంత? ఇవ్వకపోతే ఎంత?

-పమిడికాల్వ మధుసూదన్
9989090018

YouTube – ధాత్రి మహతి
Twitter – ఐధాత్రి2
Facebook – ఐధాత్రి తెలుగు
Instagram – ఐధాత్రి తెలుగు